در دنیایی که نشر هر مطلبی به عنوان یک نظریه، فکر یا ایده منوط به ممیزی کلمات و سانسور بخش‌ها و راضی کردن ناشر و سردبیر و دبیر سرویس است، ترجیح من بر آن‌ است که افکار خود را بدون نظر ممیز، ناز سردبیر و افاده ناشر در فضایی متعلق به خودم در اقیانوس اینترنت نشر دهم. 

این وب‌گاه بستر تراوشات ذهنی و قلمی من است. جایی‌که خود ممیز و ویراستار و سردبیر آن هستم. جایی‌که در آن گاه تفکراتم در باب رویدادهای بین‌المللی و کنش‌ و واکنش‌های جامعه جهانی، گاه نقد فیلم‌های برتر ایرانی و غیر ایرانی، گاه تفکراتم در باب اجتماعی که در آن می‌زیم و خلاصه هر آنچه گاه‌و‌بی‌گاه خطور می‌کند را منتشر می‌سازم. 

من در نشریات و روزنامه‌های بسیاری دست به قلم برده‌ام. اما تمام آن‌ها از روی عشق به نوشتن بوده است. عشقی که از کودکی همراه جان و دلم بود. خاطرم هست در نوجوانی تنها آرزویم یکی از این سه بود: نویسنده کتاب، روزنامه‌نگار یا فیلم‌ساز و این بدان خاطر بود که هر سه برآمده از تفکراند. به نظر من نویسنده و فیلم‌ساز یک متفکراند که تفکراتشان را به رشته تحریر یا پرده تصویر در می‌آورند. مقامی که آرزو دارم روزی بدان نائل شوم. یک متفکر.

این وب‌گاه مقامی برای نمایش تحریرها و تصویرهای من است. 

محمدمهدی گودرزی

در ۳۶‌امین زادروزم ۲ شهریور۱۳۹۸.