در یک اقدام غیرمنتظره دولت هند ماده ۳۷۰ قانون اساسی هند را که به ایالت‌های جامو و کشمیر نوعی خودمختاری اعطا می‌کرد، ‌لغو کرد و سنگ بنای تنشی جدید را با همسایه‌ هسته‌ای‌اش پاکستان بنا گذاشت. این ماده قانونی در هند به کشمیر اختیار وضع قانونی به جز در برخی موارد کلان را می‌داد و مردم مسلمان جامو و کشمیر آن را حافظ استقلال خود می‌دانسته‌اند. گفته می‌شود این حرکت دولت جدید هند برای دست‌اندازی به ترکیب جمعیتی و اسکان هندوها در این منطقه و کاهش قدرت مسلمانان هند بوده است. نکته درخور توجه عکس‌العمل و محکومیت فوری چین و انفعال نسبی ایالات‌متحده در برابر این اقدام است. عکس‌العمل چین در حالی‌است که خود این کشور سال‌هاست که مسلمانان اویغور را قلع‌وقمع می‌کند پس نمی‌تواند جنبۀ‌ دلسوزی برای مسلمانان داشته باشد. از طرفی هند تمام راه‌های ارتباطی با دنیای خارج از کشمیر را مسدود کرده و دست به سرکوب و بازداشت رهبران احزاب کشمیری جهت جلوگیری از شورش داخلی و واکنش‌های خارجی در اثر درز اخبار کرده است. این کار مشخصاً و مستقیماً آتش افروخته شده را در پاکستان برافروخته‌تر می‌کند. بعید به نظر می‌رسد که دولت هند صرفاً با قصد دخالت در یک موضوع قومیتی و داخلی دست به عملی زده باشد که خشم دولت پاکستان رقیب قدیمی و قدرت هسته‌ای را برانگیزد. مشخصاً این جدال قدیمی بر سر کشمیر بین این دو قدرت آسیایی هسته‌ای می‌تواند آن هم در زمانی که روسیه و آمریکا از پیمان‌های منع گسترش موشک‌های هسته‌ای و پیمان‌های مشابه بیرون آمده‌اند خطر شروع یک رقابت تسلیحاتی اتمی را کنار اقیانوس هند و بیخ گوش منافع آمریکا در برداشته ‌باشد. رقابتی که برای هر دو طرف وسوسه‌انگیز بوده و هر کدام در صورت بالا گرفتن تنش‌ها به خود حق هرگرونه پیشرفت و گسترش در این زمینه را می‌دهند. این رقابت احتمالی دلیل ترس چین از این تنش را نشان می‌دهد. همچینن می‌تواند نشان‌دهندۀ نیم‌نگاه دولت هند به بهبود اخیر در روابط آمریکا و پاکستان و نیم‌نگاهی دیگر به ایجاد امکان افزایش قدرت هسته‌ایش از این رهگذر باشد.