این که مدتی است ایالات‌متحده توجه‌اش را خرج تنگۀ هرمز و وقایع آن کرده و نوک پیکان دیپلماسی‌اش را معطوف به ایجاد یک ائتلاف دوباره برای به‌قول خودشان حفاظت از کشتی‌رانی آزاد در تنگۀ هرمز و دریای عمان، گویا باعث شده توجه و تمرکز آمریکا از مرزهای هم‌پیمان مهم‌اش اسرائیل بر هم‌بخورد. چندی است که ترک‌ها سر ناسازگاری برداشته‌اند و به دنبال ایجاد امنیت در مرزهای خود در برابر کرد‌های سوریه‌ هستند و آمریکا را تهدید کرده‌اند که اگر مذاکرات‌شان با آن‌ها بر سر ایجاد منطقۀ مرزی حائل در مرزهای ترکیه و سوریه به توافقی که می‌خواهند نرسد با توپ و تانک وارد خاک سوریه خواهند شد. از سوی دیگر تعرض‌های اسرائیل به خاک و هوای لبنان و سوریه و درگیری‌شان با نیروهای شیعی منطقه، موجبات تبادل آتش در مرزهایشان با حزب‌الله در لبنان را فراهم ساخته که با مرگ یک فرمانده نظامی اسرائیل همراه بوده است. درون مرزهای اسرائیل هم دفتر سیاسی حماس خبر از حمایت بیشتر ایران از آن داده است.

همه این‌ها برای آمریکا و هم‌پیمان کوچکش به‌مثابۀ کبریت در کنار انبار باروت است. در رابطه با لبنان و اسرائیل احتمال وقوع جنگ از سوی خود دولتمردان آمریکا داده می‌شود. ترکیه هم اگر وارد خاک سوریه شود حتم یقین به این‌ زودی‌ها خارج نمی‌شود و توازن را در سوریه به ضرر آمریکا بر هم می‌زند و خبر حماس یعنی به مشام رسیدن بوی یک انتفاضۀ جدید و شدید در آینده نزدیک. این‌ در حالی است که هرگز نمی‌توان نقش ایران را به‌فرض وقوع معادلات فوق نادید گرفت. این برای آمریکا یعنی بحران به‌علاوه ایران، بیخ گوش یا در شکم اسرائیل. پس لاجرم دیر یا زود مجبور است بین تنگۀ هرمز و امنیت مرزی اسرائیل یکی را انتخاب کند، چراکه محض وقوع هرگونه تنشی در تنگۀ هرمز تمام سناریوهای مذکور در بدترین شکل خود برای اسرائیل به روی پرده می‌رود.

محمدمهدی گودرزی

۱۲ شهریور۹۸